Literatura
Valentín Lamas Carvajal: A luz na escuridade
Podería dicirse que Valentín Lamas Carvajal foi un deses pioneiros esquecidos, un home que fixo máis pola lingua e a cultura galega do que moitos libros de historia lle recoñecen. Xornalista, poeta, narrador… e, sobre todo, un defensor incansable do galego nun tempo no que escribir na lingua do pobo non era só unha elección literaria, senón tamén un acto de resistencia.
Celso Emilio: O lume que non se apaga
A poesía de Celso Emilio Ferreiro ardeu contra a inxustiza e iluminou xeracións. Cunha voz inconformista e unha escritura visceral, deixou un legado que segue vivo, reivindicando a identidade galega e a loita polos dereitos sociais.
O Rexurdimento
O Rexurdimento foi moito máis ca unha etapa literaria: foi o renacer dunha lingua e dunha identidade. No século XIX, Galicia atopou na palabra escrita unha forma de reivindicación, coa poesía e o ensaio como armas contra o esquecemento. Rosalía, Curros e Pondal puxeron voz a un pobo que quería volver existir.
Antonio Noriega Varela: O poeta das montañas e do silencio
A poesía de Antonio Noriega Varela respira a esencia das montañas, o murmurio dos ríos e a quietude das aldeas. A súa voz, fondamente telúrica e enraizada na lingua popular, fixo del un referente da estética rural e do intimismo na literatura galega.
Xela Arias: A poeta que sempre marchaba cara ao lume
A poesía de Xela Arias foi un acto de rebeldía e autenticidade. Cunha voz propia e inconformista, rachou coa tradición para explorar novas formas de expresión, converténdose nunha figura clave da literatura galega contemporánea
Eduardo Pondal: O bardo da Galicia eterna
Eduardo Pondal forxou na súa poesía unha Galicia mitolóxica e inmortal, onde os celtas, os bos e xenerosos e a terra galega se entrelazan nunha épica propia. A súa voz, solemne e evocadora, marcou a identidade literaria e nacional do país, converténdoo nun dos grandes símbolos do Rexurdimento.
Castor Elices: O eco do silencio
Pouco coñecido fóra dos círculos especializados, Castor Elices foi un dos intelectuais galegos que traballou na sombra, pero cuxo impacto perdura. Escritor, xornalista e defensor da cultura galega, a súa obra reflicte o compromiso coa lingua e coa identidade dun pobo que loitaba por manter viva a súa esencia. Entre letras e pensamento crítico, deixou pegadas que merecen ser redescubertas.
Ramón Cabanillas: O poeta da luz e da loita
Chamádelle poeta, chamádelle patriota, chamádelle a voz dunha Galicia que espertaba entre versos e conciencia. Ramón Cabanillas foi moito máis que un escritor: foi o eco dunha terra que reclamaba o seu espazo, o laio e a esperanza dun pobo que loitaba por atopar o seu camiño.
Camilo José Cela: O cronista da crudeza
Camilo José Cela foi moito máis ca un escritor: foi un provocador, un experimentador da palabra, un autor que nunca deixou indiferente a ninguén. Entre a irreverencia e o xenio, a súa obra navegou entre a crudeza da posguerra, o realismo descarnado e unha linguaxe que desafiaba todas as convencións. Acadou o Nobel, pero tamén innumerables críticas; construíu un estilo propio, pero nunca quixo encadrarse en ningunha corrente.
Valle-Inclán: O señor do esperpento
Ramón María del Valle-Inclán non escribía para agradar, senón para sacudir, para esnaquizar as aparencias e obrigarnos a ver a realidade sen filtros. Inventou o esperpento, pero, sobre todo, inventou unha maneira de contar o mundo onde o grotesco e o sublime camiñan da man.