Europa no espello do Camiño de Santiago
Hai camiños que non levan só a un destino, senón a unha idea. O de Santiago é un deles: naceu como ruta de fe, medrou como ferramenta de poder e acabou converténdose nun espello onde Europa se mirou a si mesma durante séculos.
A presenza da música galega no cinema e na publicidade
O Xacobeo como escaparate internacional da música galega.
O impacto de Milladoiro no renacemento da música folk galega
As pandeireteiras : Da Memoria á recuperación
Altri, ou como vender un ecocidio coma se fose progreso
Din que o progreso vén da man do investimento, do crecemento, das grandes industrias que prometen traballo e riqueza. Pero que pasa cando ese progreso leva escrito no contrato a destrución da terra, a sobreexplotación dos recursos e un modelo esgotado antes de comezar?
Escravos do like nas redes sociais
As redes sociais, vaia carallada, son o espellismo da auga no deserto dun Carrefour.
A sanidade pública galega en caída libre
Prometéronnos unha sanidade pública de calidade, un sistema que coidaría de todos sen importar a conta bancaria nin o código postal. Pero a realidade é ben distinta. Listas de espera interminables, centros de saúde saturados, hospitais sen recursos e profesionais ao límite conforman o día a día dun sistema que afunde mentres os responsables políticos miran cara outro lado.
O galego como ferramenta política
O galego nunca foi só unha lingua; foi unha bandeira, unha trincheira e unha reivindicación. Ao longo da historia, serviu tanto para unir como para dividir, para construír identidade ou para ser negado. Hoxe, segue no centro do debate, entre a normalización e a loita pola súa supervivencia.
A pedra e o tempo: Amigos do Patrimonio de Toén
Hai historias que non están nos libros, senón agochadas baixo o musgo e a pedra. En Toén, un grupo de persoas decidiu escoitar o que o tempo deixou en silencio. Os Amigos do Patrimonio non buscan reliquias nin glorias, senón a memoria viva dunha terra que sempre tivo algo que contar
Xela Arias: A poeta que sempre marchaba cara ao lume
A poesía de Xela Arias foi un acto de rebeldía e autenticidade. Cunha voz propia e inconformista, rachou coa tradición para explorar novas formas de expresión, converténdose nunha figura clave da literatura galega contemporánea
Celso Emilio: O lume que non se apaga
A poesía de Celso Emilio Ferreiro ardeu contra a inxustiza e iluminou xeracións. Cunha voz inconformista e unha escritura visceral, deixou un legado que segue vivo, reivindicando a identidade galega e a loita polos dereitos sociais.
Rosalía de Castro: A voz que nunca calou
Rosalía de Castro non foi só unha poeta; foi unha ferida aberta, unha voz que cantou o que outros calaban, que puxo nome á dor, á morriña, á inxustiza. Escribiu cando escribir en galego era un acto de resistencia, cando ser muller e alzar a voz era case un desafío.