O comic en Galicia

O galego nunca foi só unha lingua; foi unha bandeira, unha trincheira e unha reivindicación. Ao longo da historia, serviu tanto para unir como para dividir, para construír identidade ou para ser negado. Hoxe, segue no centro do debate, entre a normalización e a loita pola súa supervivencia.

Prometéronnos unha sanidade pública de calidade, un sistema que coidaría de todos sen importar a conta bancaria nin o código postal. Pero a realidade é ben distinta. Listas de espera interminables, centros de saúde saturados, hospitais sen recursos e profesionais ao límite conforman o día a día dun sistema que afunde mentres os responsables políticos miran cara outro lado.

Vostede imaxina que o seu mecánico, ademais de arranxarlle a correa de distribución, lle diagnostique a artrose? Ou que o avogado que lle xestiona a herdanza lle recomende unha dieta baixa en carbohidratos para perder eses quilos de máis?

A poesía de Xela Arias foi un acto de rebeldía e autenticidade. Cunha voz propia e inconformista, rachou coa tradición para explorar novas formas de expresión, converténdose nunha figura clave da literatura galega contemporánea

A poesía de Celso Emilio Ferreiro ardeu contra a inxustiza e iluminou xeracións. Cunha voz inconformista e unha escritura visceral, deixou un legado que segue vivo, reivindicando a identidade galega e a loita polos dereitos sociais.

Rosalía de Castro non foi só unha poeta; foi unha ferida aberta, unha voz que cantou o que outros calaban, que puxo nome á dor, á morriña, á inxustiza. Escribiu cando escribir en galego era un acto de resistencia, cando ser muller e alzar a voz era case un desafío.